خدایا!

گاهی که دلم از این و آن و زمین و زمان می گیره،

نگاهم را به سوی تو و آسمون می گیرم،

و آنقدر با تو درد دل می کنم،

تا کم کم چشم ایم با ابرهای بهار مسابقه می گذارند.

و پس از اون که قلبم سبک می شه.

تو می آیی و تمام فضایی دلم را پر می کنی.

آن وقت دیگر آرام می شم.

و احساس می کنم هیچ چیز نمی تونه مرا از پای دربیاره،

چون تو را در قلبم دارم.